Ο Ολυμπιακός πιο τυχερός από τον Μίτσελ!!

40 ημέρες μετά τον “παίζει το κεφάλι του” αγώνα στις Βρυξέλλες, ο Ισπανός είναι ο “Βασιλιάς” του Πειραιά, και ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την τύχη του. Του Ολυμπιακού, όχι του Μίτσελ.  

Εναν μήνα και έντεκα μέρες πίσω, στις 2 Οκτωβρίου, μερικές ώρες προτού ξεκινήσει το ματς του Ολυμπιακού στις Βρυξέλλες απέναντι στην Αντερλεχτ το ρεπορτάζ κατέγραφε την “παίζει το τελευταίο του χαρτί” κατάσταση για τον Μίτσελ. Περίπου 40 μέρες μετά ο Ισπανός ζει την καλύτερη στιγμή των 9 ελληνικών μηνών της ζωής του. Για εκείνον η στιγμή είναι σημαντική, επειδή η δουλειά του αρχίζει να αναγνωρίζεται και να μεταφράζεται σε διάφορες γλώσσες ώστε να κάνει τον γύρο του πλανήτη και να τον βάλει στις συζητήσεις των προηγμένων ευρωπαϊκών συλλόγων. Για τον Ολυμπιακό η στιγμή είναι πολύ σημαντική, διότι έρχεται από μια παράσταση τίτλου στο ντέρμπι με τον κατά τεκμήριο πιο ανταγωνιστικό φετινό εγχώριο αντίπαλό του και την ίδια ώρα βρίσκεται μια ανάσα πριν από τους 16 του Champions League. Για το ελληνικό ποδόσφαιρο και την κοινωνία του η στιγμή θα έπρεπε να είναι εξίσου σημαντική, ακριβώς επειδή είναι διδακτική. Παραδίδει ακόμη ένα μάθημα προς τα εκατομμύρια των προπονητών της εξέδρας που είχαν προαποφασίσει ότι ο 50χρονος προπονητής είναι “άμπαλος” και είχαν φτάσει από τις αρχές του Οκτώβρη στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να αντικατασταθεί.

Από την πρώτη ημέρα που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα μέχρι σήμερα ο Μίτσελ δεν υποστήριξε ποτέ τίποτα παραπάνω από τα αυτονόητα του ποδοσφαίρου. Καθ’ όλη τη διάρκεια του φθινοπώρου, που ζούσε υπό έντονη αμφισβήτηση, υπερασπιζόταν μόνο το αυτονόητο, δηλαδή ένα από τα βασικά θεωρήματα του ποδοσφαίρου, ότι δεν είναι δυνατόν ένα σύνολο που απαρτίζεται από 14-15 καινούργιους ποδοσφαιριστές να έχει γίνει ήδη ομάδα, να παίζει σαν έτοιμη, ώριμη ομάδα, να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες που βάζει σε έναν σύλλογο το ποδοσφαιρικό παιχνίδι, δηλαδή αποτέλεσμα + πολλά γκολ + θέαμα υψηλής ποιότητας.
Αν εκείνη την βραδιά, στις 2 Οκτωβρίου, η μπάλα δεν του έκανε τη χάρη να καθίσει τρεις φορές στα δίχτυα της Αντερλεχτ σε εκείνο το πολύ ροκ ματς ενός Ολυμπιακού που ακόμη δεν κατάφερνε να βάλει διάρκεια στο παιχνίδι που έφτιαχνε ο προπονητής του μέσα από τη δουλειά του, αν η διοίκηση του Ολυμπιακού δεν άφηνε τον χρόνο να μιλήσει για τη δουλειά του Μίτσελ και άφηνε τους προπονητές της εξέδρας να μιλήσουν, δεν θα είχαμε δει ποτέ το παιχνίδι που μας παρουσίασε ο Ισπανός στη Λισσαβόνα, ούτε το θέαμα και τα 15 γκολ κόντρα Βέροια, Πλατανιά, ΟΦΗ, ούτε αυτήν την τόσο άνετη νίκη του Ολυμπιακού σε βάρος του ΠΑΟΚ, μια παράσταση με την οποία φώναξε ότι τουλάχιστον μέχρι τη δεδομένη χρονική στιγμή εξακολουθεί να παίζει δίχως εγχώριο αντίπαλο.
Θυμάμαι τον Μίτσελ, τον καιρό που ήταν “στα κάτω του” να επιμένει ότι η δουλειά θα βγει εφόσον υπάρξει στον Πειραιά η υπομονή μέχρι την αρχική ωρίμανση της ομάδας που δημιουργεί. Θυμάμαι ένα σωρό από παραδείγματα ποδοσφαιριστών τους οποίους διαχειρίστηκε καλά με συνέπεια να αναδειχθούν και να βοηθήσουν τον Ολυμπιακό. Θυμάμαι επίσης όσα είχα ακούσει και διαβάσει για τον Μίτσελ και τις ιδέες του τον καιρό που τον προσέλαβε ο Ολυμπιακός, τα οποία μπορείς να βρεις εδώ, για να έχεις μια ευκαιρία να κάνεις τη σύγκριση της στιγμής και να διαπιστώσεις αν υπάρχει συνέπεια λόγων/ιδεών και πράξεων.
Ολα τα παραπάνω οδηγούν στην εκτίμηση ότι ο Ολυμπιακός με τον Μίτσελ έχει σταθεί πιο τυχερός από τον Μίτσελ. Διότι αν είχε κάνει το εύκολο, το ελληνικό και τον είχε διώξει σήμερα δεν θα ζούσε με την καθαρή προοπτική που έχει μπροστά του να παίξει με διάρκεια το καλύτερο ποδόσφαιρο της μετά Βαλβέρδε εποχής και να δει τον εαυτό του στους 16 του Champions League. Η ευκαιρία που αγόρασε με τη στάση του ο Ολυμπιακός είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή του Μίτσελ. Διότι ναι, μπορεί ο Ισπανός να μην ήθελε να επιστρέψει στην πατρίδα του με την “απέτυχε” σφραγίδα στο επαγγελματικό διαβατήριό του, αλλά είναι ο Μίτσελ και είναι βέβαιο ότι θα ξανάβρισκε δουλειά και μάλιστα ότι δεν θα δυσκολευόταν να πείσει τον επόμενο εργοδότη του για την ορθότητα του “σιγά, για Ελληνες μιλάμε, δεν ξέρουν και δεν καταλαβαίνουν ποδόσφαιρο, πώς να τα καταφέρω εγώ εκεί, έκανα λάθος που παρασύρθηκα και αποδέχθηκα μια πρόταση για δουλειά σε ένα τόσο υποανάπτυκτο πρωτάθλημα” επιχείρημά του.

Πηγή: gazzetta.gr