Μια εύκολη ήττα, όμως, από την Εστορίλ δεν μπορεί και δεν πρέπει να χωνευτεί εύκολα. Ακόμα και από τον υπό κατασκευή Παναθηναϊκό. Διότι και η δεύτερη ήττα των πρασίνων στον όμιλο εύκολη ήταν. Και από αντίπαλο αυτή τη φορά της σειράς.
Πάνω που έλεγες ότι στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός μέτρησε την αντίπαλο και ετοιμαζόταν για την επίθεσή του, βρέθηκε αυτός σε θέση θηράματος. Μία απόπειρα του Κλέμπερ έστειλε την μπάλα άουτ, η δεύτερη, όμως, βρήκε στόχο. Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού ο Νάνο (κυρίως) και ο Σίλντενφελντ επέτρεψαν στον τροφοδότη του σκόρερ να κάνει τη δουλειά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Άλλη μια εύκολη νίκη για τον αντίπαλο από την καρδιά της περιοχής του Παναθηναϊκού.
Οι όροι άλλαξαν, ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να αντιδράσει και ίσως το πετύχαινε. Εστω και καθυστερημένα οι παίκτες του Αναστασίου έδειξαν σημάδια ζωής πριν… προσφέρουν ένα ακόμα γκολ απέναντι. Στη φάση του 2-0 ο σκόρερ κάνει 15 μέτρα κάθετα μέσα στην περιοχή και δεν ασχολείται κανείς μαζί του. Με άλλα λόγια: δεν φταίει πάντα ο Κοτσόλης…
Ό,τι συνέβη από το 2-0 και μετά είναι να ΄χαμε να λέγαμε. Ναι ο Παναθηναϊκός έφτιαξε αρκετές φάσεις και – φυσικά – τις σπατάλησε όλες. Ναι ο Παναθηναϊκός πίεσε τον αντίπαλο και προσπάθησε να παίξει κάθετο ποδόσφαιρο αλλά… Είχε ήδη χάσει το ματς. Το έβλεπες, το ένιωθες, το μαρτυρούσε και η άνεση του αντιπάλου: δεν υπήρχε πλέον γυρισμός.
Ο Παναθηναϊκός παραμένει κολλημένος στο μηδέν αποδεικνύοντας ότι έχει ακόμα πολλά ψωμιά να φάει για να θεωρείται αντάξιος του ενδόξου παρελθόντος του. Κάποτε με τον ίδιο ρέφερι που σφύριξε και στην Πορτογαλία είχε κεράσει τρίμπαλο μια καλύτερη της Πορτογαλικής ομάδας αντίπαλο. Την Αρτμίντια Πετρζάλκα. Σόρι αλλά δεν ήταν τότε γουρλής ο διαιτητής. Απλά ο Παναθηναϊκός έμοιαζε περισσότερο με κανονικό Παναθηναϊκό σε σύγκριση με αυτόν που περπατούσε στο γραφικό προάστιο της Λισσαβώνας… *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου