Όταν παίζεις στον Παναθηναϊκό είσαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ!!

Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για την υποχρέωση που έχουν όλοι στον Παναθηναϊκό να «ματώνουν», τα αίτια του «ναυαγίου» στο Εστορίλ και την επόμενη μέρα.

Στο ποδόσφαιρο η ήττα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Και όταν μιλάμε για μία ομάδα, που δεν έχει σήμερα  τις εμπειρίες και την ποιότητα του παρελθόντος όταν έπαιζε στην Ευρώπη και δημιούργησε το Panathinaikos με τις μεγάλες επιτυχίες για το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου, τότε μπορείς την ήττα να την ανεχτείς. Να πεις βρε αδερφέ έπαιξα καλά, είχα πέντε χαμένα τετ-α-τετ, τρία δοκάρια και έχασα. Από την Εστορίλ; Ναι από την Εστορίλ. Από μία ομάδα, που έκανε την πρώτη της νίκη στην Ευρώπη στην ιστορία της κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ακόμα και
αυτό, όσο και αν με πονάει το ανέχομαι. Να παίξεις καλά και να χάσεις. Να μπεις να τα δώσεις όλα και να χάσεις.

ADVERTISEMENT

Αυτό που έγινε χθες το βράδυ στο Εστορίλ, όμως, ήταν έλλειψη σεβασμού στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Από όλους όσους αγωνίστηκαν με την νοοτροπία, ότι μπαίνω μέσα είμαι το φαβορί και θα κερδίσω στο χαλαρό. Αυτό με τρέλανε και πίκρανε πολύ τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Το γεγονός ότι μπήκαν οι παίκτες στο γήπεδο λες και είχαν πάρει το ματς πριν καν ξεκινήσει. Το αντίθετο έγινε.
Ετσι όπως μπήκαν, το είχαν χάσει από τα αποδυτήρια. Ολοι αυτοί, λοιπόν, που χθες έπαιξαν στο Εστορίλ και δεν πάλεψαν, δεν έτρεξαν , δεν «μάτωσαν» θα πρέπει να καταλάβουν ότι η περσινή χρονιά τελείωσε. Δικαίως εισέπραξαν τα μπράβο από όλους μας, για την υπέρβαση, που πέτυχαν, αλλά δεν μπορούμε να ζούμε με το πέρυσι.  Εχουμε έρθει ήδη στο φέτος, οι απαιτήσεις είναι μεγάλες, διότι οι ίδιοι ανέβασαν τον πήχη ψηλά πέρυσι. Και δεν είναι δυνατόν να μπαίνεις να παίζεις σε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι, με μία –όχι ακριβώς-αλλά περίπου πρωτάρα στην Ευρώπη και να μην έχεις πατήσει περιοχή για ένα ολόκληρο ημίχρονο. Και να παίζεις με την νοοτροπία «έλα μωρέ θα το πάρω το ματς». Διότι αν μπεις με αυτή την νοοτροπία θα πάθεις ότι έπαθες χθες. Δηλαδή θα χάσεις με κάτω τα χέρια. Και θα πρέπει να καταλάβουν και τα νέα παιδιά και οι ξένοι , που βρίσκονται στην ομάδα, ότι τον φίλο του Παναθηναϊκού κάθε ήττα στην Ευρώπη, τον πονάει πιο πολύ από μία ήττα στο πρωτάθλημα. Διότι αυτή η ομάδα από παλιά έχει το ευρωπαϊκό DΝΑ μέσα της και αυτό έχει περάσει και στους φίλους της.
Από την άλλη, επειδή ξέρω ότι σήμερα θα αρχίσει η ισοπέδωση θα πω κάτι απλό. Οι παίκτες, ο προπονητής, η διοίκηση, αλλά και όσοι είναι γύρω από την ομάδα θα πρέπει να καταλάβουν, πως ότι έχτισαν με κόπο και ιδρώτα και πανάξια πέρυσι, μπορεί φέτος να γκρεμιστεί με εμφανίσεις τύπου Εστορίλ.
Εγώ δεν θα πω ότι οι παίκτες είναι άχρηστοι και ότι ο προπονητής λίγος, όπως αρκετοί ίσως θέλετε να ακούσετε σήμερα. Αν το πίστευα αυτό δεν θα έκανα  αυτή την κριτική σήμερα και απλά θα έλεγα, ότι τόσο μπορούν, τόσο παίζουν. Στο ποδόσφαιρο, όμως, ο θρίαμβος από την απαξίωση δεν έχει μεγάλη απόσταση. Ας το έχουν υπόψη τους όσοι είναι στην ομάδα . Τα λάθη που έγιναν το καλοκαίρι τα καταγράψαμε. Αλλά δεν δέχομαι, ότι δεν μπορούσε η ομάδα με αυτούς τους παίκτες, που έχει σήμερα –έστω καi χωρίς τον Μπέργκ-να  πάει να πάρει αποτέλεσμα στο
 Εστορίλ.
Και κάτι τελευταίο. Στην ζωή όταν υποτιμάς, τιμωρείσαι. Όταν είσαι ο Παναθηναϊκός, εκπροσωπείς τον Παναθηναϊκό και συνεχίζεις μία δύσκολη προσπάθεια, που άρχισες πέρυσι δεν έχεις δικαίωμα να υποτιμάς ΚΑΝΕΝΑΝ. Διότι αν το κάνεις το αποτέλεσμα θα είναι το χθεσινό, που ήταν ένα πισωγύρισμα για την ομάδα και την προσπάθεια που κάνει. Ας καταλάβουν όλοι ότι σε κάθε ματς είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να «ματώνουν». Και όταν αυτό γίνεται και χάνουν, τότε μπορούμε να μιλήσουμε και για τις ποιοτικές λύσεις, που δεν υπάρχουν σε κάποιες θέσεις.
 Αλλά όταν χάνεις με κάτω τα χέρια δεν μπορείς να κάνεις κουβέντα για οτιδήποτε αφορά το ρόστερ.
ΥΓ1: Εγώ το φοβόμουνα το ματς , αφού  ο Παναθηναϊκός και στο παρελθόν έχει πάθει ζημιά σε τέτοιες έδρες, που …δεν είναι έδρες. Για το ίδιο ανησυχούσε από  ότι δήλωσε πριν το ματς και ο Αναστασίου. Ο οποίος έχει και αυτός ευθύνη, για το γεγονός, ότι η ομάδα μπήκε χαλαρή στο παιχνίδι και για ένα ημίχρονο περιφερόταν στο γήπεδο. Και για την εικόνα που παρουσίασε γενικά στο παιχνίδι.
ΥΓ2: Με το κράξιμο και την στοχοποίηση παικτών λύση δεν βρίσκεται. Λύση βρίσκεται, μόνο αν αυτή η ομάδα συνεχίζει και έχει την στήριξη από τον κόσμο και μπαίνει στο γήπεδο να πουλήσει ακριβά το τομάρι της σε ΚΑΘΕ ματς. Και κυρίως όταν παίζει στην Ευρώπη.
ΥΓ3: Μόνο μπράβο αξίζουν τον Αστέρα Τρίπολης για την σπουδαία νίκη του και τα γυαλιά, που έβαλε στις άλλες τρεις μεγάλες ελληνικές ομάδες, που έχασαν.

*Πηγή: gazzetta.gr*