Μαύρη επέτειος η σημερινή για την ομάδα του ΠΑΟΚ καθώς πριν από 14 χρόνια, ο χρόνος σταμάτησε για έξι οπαδούς του «Δικεφάλου».
Ένας από τους σοβαρά τραυματίας από εκείνο το τραγικό δυστύχημα είναι ο Μπάμπης Τσολακίδης, ο οποίος στάθηκε άτυχος, καθώς για να επιζήσει έπρεπε να ακρωτηριαστή το αριστερό του πόδι.
Σήμερα ο Μπάμπης, μετά από 14 χρόνια, μιλάει στον Arena fm για εκείνη την θλιβερή μέρα.
Αρχικά, ανέφερε: «Είμαι στην Ισπανία τώρα, είμαι καλά εδώ. Δουλεύω κανονικά και στρώνω σιγά σιγά την ζωή μου. Ήρθε και ο αδερφός μου πάνω να με δει τώρα και όλα πάνε καλά».
Για την μαύρη εκείνη μέρα: «Πήγαμε στην Αθήνα για τον αγώνα, όλα πήγαν καλά, πήραμε την ισοπαλία και ξεκινήσαμε για την Θεσσαλονίκη. Στην επιστροφή κοιμηθήκαμε στο δρόμο και ..ξυπνήσαμε στο νοσοκομείο».
Και πρόσθεσε: «Εγώ ξύπνησα μετά από ένα μήνα, βρισκόμουνα σε κώμα. Είχα χτυπήσει το κεφάλι και στα πόδια. Από εκεί και πέρα δεν τα θυμάμαι όλα καλά. Γενικά δεν υπάρχει κάποιος που να τα θυμάται όλα από εκείνη την τραγική ημέρα».
Παρακάτω πρόσθεσε: «Εμένα με πήγανε με το ασθενοφόρο από την Λάρισα στον Άγιο Παύλο στο Φοίνικα. Πάνω στο ασθενοφόρο ξύπνησα. Άνοιξα τα μάτια μου και έπιασα με την μια το πόδι μου. Δίπλα ήταν η μητέρα μου. Την ρώτησα μαμά τι έγινε; …Τίποτα μου λέει και κατευθείαν με έβαλαν νομίζω μορφίνη για να ηρεμήσω και να κοιμηθώ πάλι. Μετά από καιρό ξύπνησα στο νοσοκομείο στον Άγιο Παύλο και είδα το πόδι μου. Με εξήγησε η μητέρα μου πως πέθαναν έξι παιδιά από το ατύχημα και εγώ πήρα δύναμη. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράφω…».
Σχετικά με το πώς κατέληξε να πάει με τον σύνδεσμο του Κορδελιού: «Εγώ ήμουν πρόεδρος στο Κιλκίς, αλλά πήγα με το Κορδελιό. Δεν είχα λεφτά να πάω στον αγώνα, ήρθαν τα παιδιά που έκανα παρέα τότε από το Κορδελιό και μου λένε έχουμε εμείς λεφτά… και φύγαμε. Σκέφτηκα ότι θα πάω να δω την ομάδα και θα περνούσα καλά και πήγα..».
Και πρόσθεσε: «Εμένα ο ΠΑΟΚ έχει γίνει τρόπος ζωής. Έχω κάνει τρία τατουάζ με τις ημερομηνίες. Ίσως επειδή δεν είμαι στην Ελλάδα, αλλά εγώ το εκφράζω κάθε μέρα. Θα κάνω και τα ονόματα των παιδιών τατουάζ. Εγώ κοιμάμαι και βλέπω το πόδι που μου λείπει, ξυπνάω και το ίδιο παθαίνω. Εγώ δεν θυμάμαι μόνο στις 4 Οκτωβρίου τα παιδιά που χάθηκαν. Εγώ τα θυμάμαι κάθε μέρα. Εγώ το ζω κάθε μέρα αυτό. Μόνο εγώ ξέρω τι τραβάω κάθε μέρα».
Αν είχε ψυχολογική υποστήριξη όλα αυτά τα χρόνια, είπε: «Ψυχολογική υποστήριξη παίρνω μόνο από την μητέρα μου και τον αδερφό μου. Για αυτήν την μάνα, δεν έχω λόγια. Πάντα δίπλα μου. Αεροπλάνο να την ζητήσω, θα τρέξει να μου το πάρει για να με κάνει να νιώσω καλά. Δεν με άφησε ποτέ. Ούτε όταν έμπλεξα με τα ναρκωτικά μετά το ατύχημα, ούτε πριν, ούτε τώρα. Όχι γιατί είναι μητέρα μου, αλλά είναι αυτό που λέμε βράχος. Ότι και να πω είναι λίγο για την μητέρα μου αλλά και για τον αδερφό μου τον Νίκο».
Παρακάτω, είπε: «Στο νοσοκομείο όταν ήμασταν, περιμέναμε κάθε μέρα τους παίκτες. Όσο τους είδα τότε εγώ, άλλο τόσο τους είδες και εσύ. Ήρθαν μόνο την πρώτη μέρα που ήμασταν στο κώμα. Κάθε μέρα τους περίμενα. Δεν ήρθανε ποτέ».
Για τον Μπατατούδη: «Τον Μπατατούδη όλοι τον κράζουνε, αλλά ήταν ο μόνος πρόεδρος που έτρεξε. Το πρώτο πόδι το πλήρωσε αυτός. Με έστειλε στην Γερμανία. Τραβήξαμε μια ταλαιπωρία βέβαια γιατί ενώ είχε πει ότι θα το πληρώσει, μετά δεν το έκανε. Τελικά πληρώθηκε από τα εξώδικα που έστειλε το νοσοκομείο».
Για την συγκέντρωση που γίνεται κάθε χρόνο στα Τέμπη: «Θα σας πω αυτό που αισθάνομαι. Προτιμώ να είναι 300 άτομα στα Τέμπη, που το αισθάνονται και είναι παντελονάτοι και σέβονται αυτά τα παιδιά, παρά να έχει 5000 άτομα και να πηγαίνουν με τα κουστούμια για τις φωτογραφίες και τα βίντεο».
Και πρόσθεσε: «Για μένα ο ΠΑΟΚ είναι δυο ημερομηνίες. Μια 1926, ημέρα ιδρύσεως και μια 4.10.99 από εκεί και πέρα για μένα δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Ούτε που θα φέρουν τον Στοχ, ούτε που θα κάνει νέο τατουάζ ο Αθανασιάδης. Τίποτα. Εγώ είμαι ΠΑΟΚ μόνο για τον λαό».
Για το αν μέσα στην ΠΑΕ κάνουν κάτι για τις οικογένειες:«Ποιοι; Δεν κάνουν τίποτα για τις οικογένειες. Τους παίρνω τηλέφωνο και δεν το σηκώνουν. Πήγε η μητέρα μου φέτος να πάρει ένα διαρκείας για μένα και ας μην μπορώ να πάω και της είπανε ότι δεν το αξίζει. Ποιος είσαι εσύ που θα το πεις αυτό στην μητέρα; Δεν μπορώ να το πιστέψω. Κόψανε και τα διαρκείας από όλες τις οικογένειες. Τα 7 διαρκείας θα τους σώσουν;».
Για τον Ζαγοράκη: «Το έχω πει και παλιότερα. Ο Ζαγοράκης όσο ήταν στον ΠΑΟΚ έκανε κάτι. Έστελνε κάποιες μπλούζες, ένα τηλέφωνο, έδειχνε κάτι. Έδειχνε ανθρωπιά. Μια μπλούζα για μένα είναι αρκετή. Το έχω πει πολλές φορές».
Για τον Βρύζα: «Ποιος είναι ο Βρύζας; Δεν ξέρω κανέναν Βρύζα εγώ. Εγώ τέτοια άτομα δεν γνωρίζω».
Τέλος δήλωσε: «Το μόνο που θέλω είναι να πάρουν ένα τηλέφωνο. Όχι μόνο σε εμένα. Σε όλες τις οικογένειες. Να τους ρωτήσουν, τι κάνουν; ζούνε; Είστε καλά; Μόνο αυτό θέλω. Πάνω σε αυτό θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον κ.Σαββίδη που βοήθησε και αυτός την προσπάθεια των οπαδών και τώρα έχω νέο τεχνικό πόδι».
Πηγή: arenafm.gr
Ένας από τους σοβαρά τραυματίας από εκείνο το τραγικό δυστύχημα είναι ο Μπάμπης Τσολακίδης, ο οποίος στάθηκε άτυχος, καθώς για να επιζήσει έπρεπε να ακρωτηριαστή το αριστερό του πόδι.
Σήμερα ο Μπάμπης, μετά από 14 χρόνια, μιλάει στον Arena fm για εκείνη την θλιβερή μέρα.
Αρχικά, ανέφερε: «Είμαι στην Ισπανία τώρα, είμαι καλά εδώ. Δουλεύω κανονικά και στρώνω σιγά σιγά την ζωή μου. Ήρθε και ο αδερφός μου πάνω να με δει τώρα και όλα πάνε καλά».
Για την μαύρη εκείνη μέρα: «Πήγαμε στην Αθήνα για τον αγώνα, όλα πήγαν καλά, πήραμε την ισοπαλία και ξεκινήσαμε για την Θεσσαλονίκη. Στην επιστροφή κοιμηθήκαμε στο δρόμο και ..ξυπνήσαμε στο νοσοκομείο».
Και πρόσθεσε: «Εγώ ξύπνησα μετά από ένα μήνα, βρισκόμουνα σε κώμα. Είχα χτυπήσει το κεφάλι και στα πόδια. Από εκεί και πέρα δεν τα θυμάμαι όλα καλά. Γενικά δεν υπάρχει κάποιος που να τα θυμάται όλα από εκείνη την τραγική ημέρα».
Παρακάτω πρόσθεσε: «Εμένα με πήγανε με το ασθενοφόρο από την Λάρισα στον Άγιο Παύλο στο Φοίνικα. Πάνω στο ασθενοφόρο ξύπνησα. Άνοιξα τα μάτια μου και έπιασα με την μια το πόδι μου. Δίπλα ήταν η μητέρα μου. Την ρώτησα μαμά τι έγινε; …Τίποτα μου λέει και κατευθείαν με έβαλαν νομίζω μορφίνη για να ηρεμήσω και να κοιμηθώ πάλι. Μετά από καιρό ξύπνησα στο νοσοκομείο στον Άγιο Παύλο και είδα το πόδι μου. Με εξήγησε η μητέρα μου πως πέθαναν έξι παιδιά από το ατύχημα και εγώ πήρα δύναμη. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράφω…».
Σχετικά με το πώς κατέληξε να πάει με τον σύνδεσμο του Κορδελιού: «Εγώ ήμουν πρόεδρος στο Κιλκίς, αλλά πήγα με το Κορδελιό. Δεν είχα λεφτά να πάω στον αγώνα, ήρθαν τα παιδιά που έκανα παρέα τότε από το Κορδελιό και μου λένε έχουμε εμείς λεφτά… και φύγαμε. Σκέφτηκα ότι θα πάω να δω την ομάδα και θα περνούσα καλά και πήγα..».
Και πρόσθεσε: «Εμένα ο ΠΑΟΚ έχει γίνει τρόπος ζωής. Έχω κάνει τρία τατουάζ με τις ημερομηνίες. Ίσως επειδή δεν είμαι στην Ελλάδα, αλλά εγώ το εκφράζω κάθε μέρα. Θα κάνω και τα ονόματα των παιδιών τατουάζ. Εγώ κοιμάμαι και βλέπω το πόδι που μου λείπει, ξυπνάω και το ίδιο παθαίνω. Εγώ δεν θυμάμαι μόνο στις 4 Οκτωβρίου τα παιδιά που χάθηκαν. Εγώ τα θυμάμαι κάθε μέρα. Εγώ το ζω κάθε μέρα αυτό. Μόνο εγώ ξέρω τι τραβάω κάθε μέρα».
Αν είχε ψυχολογική υποστήριξη όλα αυτά τα χρόνια, είπε: «Ψυχολογική υποστήριξη παίρνω μόνο από την μητέρα μου και τον αδερφό μου. Για αυτήν την μάνα, δεν έχω λόγια. Πάντα δίπλα μου. Αεροπλάνο να την ζητήσω, θα τρέξει να μου το πάρει για να με κάνει να νιώσω καλά. Δεν με άφησε ποτέ. Ούτε όταν έμπλεξα με τα ναρκωτικά μετά το ατύχημα, ούτε πριν, ούτε τώρα. Όχι γιατί είναι μητέρα μου, αλλά είναι αυτό που λέμε βράχος. Ότι και να πω είναι λίγο για την μητέρα μου αλλά και για τον αδερφό μου τον Νίκο».
Παρακάτω, είπε: «Στο νοσοκομείο όταν ήμασταν, περιμέναμε κάθε μέρα τους παίκτες. Όσο τους είδα τότε εγώ, άλλο τόσο τους είδες και εσύ. Ήρθαν μόνο την πρώτη μέρα που ήμασταν στο κώμα. Κάθε μέρα τους περίμενα. Δεν ήρθανε ποτέ».
Για τον Μπατατούδη: «Τον Μπατατούδη όλοι τον κράζουνε, αλλά ήταν ο μόνος πρόεδρος που έτρεξε. Το πρώτο πόδι το πλήρωσε αυτός. Με έστειλε στην Γερμανία. Τραβήξαμε μια ταλαιπωρία βέβαια γιατί ενώ είχε πει ότι θα το πληρώσει, μετά δεν το έκανε. Τελικά πληρώθηκε από τα εξώδικα που έστειλε το νοσοκομείο».
Για την συγκέντρωση που γίνεται κάθε χρόνο στα Τέμπη: «Θα σας πω αυτό που αισθάνομαι. Προτιμώ να είναι 300 άτομα στα Τέμπη, που το αισθάνονται και είναι παντελονάτοι και σέβονται αυτά τα παιδιά, παρά να έχει 5000 άτομα και να πηγαίνουν με τα κουστούμια για τις φωτογραφίες και τα βίντεο».
Και πρόσθεσε: «Για μένα ο ΠΑΟΚ είναι δυο ημερομηνίες. Μια 1926, ημέρα ιδρύσεως και μια 4.10.99 από εκεί και πέρα για μένα δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Ούτε που θα φέρουν τον Στοχ, ούτε που θα κάνει νέο τατουάζ ο Αθανασιάδης. Τίποτα. Εγώ είμαι ΠΑΟΚ μόνο για τον λαό».
Για το αν μέσα στην ΠΑΕ κάνουν κάτι για τις οικογένειες:«Ποιοι; Δεν κάνουν τίποτα για τις οικογένειες. Τους παίρνω τηλέφωνο και δεν το σηκώνουν. Πήγε η μητέρα μου φέτος να πάρει ένα διαρκείας για μένα και ας μην μπορώ να πάω και της είπανε ότι δεν το αξίζει. Ποιος είσαι εσύ που θα το πεις αυτό στην μητέρα; Δεν μπορώ να το πιστέψω. Κόψανε και τα διαρκείας από όλες τις οικογένειες. Τα 7 διαρκείας θα τους σώσουν;».
Για τον Ζαγοράκη: «Το έχω πει και παλιότερα. Ο Ζαγοράκης όσο ήταν στον ΠΑΟΚ έκανε κάτι. Έστελνε κάποιες μπλούζες, ένα τηλέφωνο, έδειχνε κάτι. Έδειχνε ανθρωπιά. Μια μπλούζα για μένα είναι αρκετή. Το έχω πει πολλές φορές».
Για τον Βρύζα: «Ποιος είναι ο Βρύζας; Δεν ξέρω κανέναν Βρύζα εγώ. Εγώ τέτοια άτομα δεν γνωρίζω».
Τέλος δήλωσε: «Το μόνο που θέλω είναι να πάρουν ένα τηλέφωνο. Όχι μόνο σε εμένα. Σε όλες τις οικογένειες. Να τους ρωτήσουν, τι κάνουν; ζούνε; Είστε καλά; Μόνο αυτό θέλω. Πάνω σε αυτό θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον κ.Σαββίδη που βοήθησε και αυτός την προσπάθεια των οπαδών και τώρα έχω νέο τεχνικό πόδι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου