Πόσο κοντά και πόσο μακριά μπορεί να είναι
το 2003 στο μυαλό όλων μας... Τότε που τα όνειρά μας έγιναν δυστυχώς
μπάζα! Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια, φτάσαμε στο σημείο να
πιστέψουμε σε μεγάλο βαθμό ότι γήπεδο στην Νέα Φιλαδέλφεια δεν θα
ξαναζήσουμε ποτέ. Και είχαμε αρχίσει τις ευχές τουλάχιστον να προλάβουν
να ζήσουν κάτι τέτοιο τα παιδιά μας.
Χρειάστηκε να περάσουμε από πολλές
δοκιμασίες. Να βιώσουμε απίστευτο πόνο παντοιοτρόπως και τελικά να
πέσουμε, να γονατίσουμε, να γίνουμε ένα με το έδαφος...
Ομως όπως όλοι γνωρίζετε πλέον:
Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς... Και η αλήθεια είναι
πως όλοι στην ΑΕΚ αφού βιώσαμε την πτώση και δακρύσαμε όσο κανείς άλλος,
βάζουμε δυνατά τις γροθιές μας στο έδαφος, πιέζουμε δυνατά και
ετοιμαζόμαστε να σηκωθούμε και να πατήσουμε ξανά, πιο δυνατά από ποτέ,
στα πόδια μας!
Ο πρόλογος της παρουσίασης του νέου
γηπέδου στην Νέα Φιλαδέλφεια ήταν εκπληκτικός. Το πιο ευχάριστο μαντάτο
απ' όλα είναι πως πρόκειται μόνο για την αρχή, την εισαγωγή. Τα καλύτερα
έρχονται με φόρα και με τεράστια δυναμική. Τώρα, σήμερα, όχι χθες,
είναι πιο επίκαιρο από ποτέ το: ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ.
Θαρρώ πως αντιλαμβάνονται όλοι πως όσα
παρουσίασαν οι συνεργάτες του κ. Μελισσανίδη στο δημοτικό συμβούλιο της
Νέας Φιλαδέλφειας αποδεικνύουν ένα και μόνο πράγμα: Το μέλλον μπορεί να
έχει μόνο μία διχρωμία, την κιτρινόμαυρη! Ερχεται το γήπεδό μας: εδώ
είναι το σπίτι του κάθε ΑΕΚτσή...
Πρόκειται για ένα εκπληκτικό γήπεδο που
δεν υπάρχει ούτε σαν σκέψη στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια. Θα αποτελεί το
στολίδι της Ελλάδας και όλοι, μα όλοι, θα χάνουν ήδη από την Δεκελείας,
προτού καν μπουν στην ευθεία για το γήπεδο. Ναι, το όνειρο γίνεται
πραγματικότητα, η ζωή μας αλλάζει τώρα επιτέλους προς το καλύτερο.
Μπορεί κάποιοι να βιαστείτε να μου πείτε: Περίμενε ρε man πρώτα
να αρχίσουν τα έργα. Απλά να επισημάνω πως όλα τα παραπάνω γράφονται με
δεδομένο ότι τα έργα θα ξεκινήσουν όντως Γενάρη με Φλεβάρη του 2014.
Και να θυμίσω πως η ΑΕΚ δεν έχει πλέον τον Ανδρέα Δημητρέλο, ή κάποιον
Σταύρο Αδαμίδη στο τιμόνι της, έχει τον Δημήτρη Μελισσανίδη που το
ονοματεπώνυμό του αποτελεί και την εγγύηση κατασκευής του γηπέδου στα
πατρογονικά μας εδάφη!
Διάβασα με χαρά, με μεγάλη χαρά για την ακρίβεια, οπαδούς άλλων ελληνικών ομάδων να γράφουν επαινετικά σχόλια στο gazzetta.gr για το γήπεδο της ΑΕΚ και το χαμόγελο ζωγραφίστηκε αβίαστα στο πρόσωπό μου. Πόσο υγεία μπορεί να βγάζει αυτό;
Η
αλήθεια είναι πως χαίρομαι και καμαρώνω για την εξέλιξη του θέματος του
γηπέδου της Ενωσης αλλά η Ελλάδα και το ποδόσφαιρο στη χώρα μας που
νοσεί έχουν ανάγκη από τέτοιες κινήσεις για να υπάρξει και εξέλιξη –
πρόοδο και ουσία. Ευχή όλων πρέπει να είναι μία: Μετά την ΑΕΚ να
ακολουθήσουν άμεσα και χαρούμενα μαντάτα για τους φίλους του ΠΑΟΚ και
του Παναθηναϊκού.
Μακάρι
να γίνει αργότερα και για τον Ολυμπιακό. Είναι ένας μεγάλος σύλλογος
και είναι ντροπή να μην έχει δικό του γήπεδο! Είναι ομάδα με πολύ λαό
και αξίζει κάποτε να βρει έναν πρόσωπο που θα του δώσει στέγη, δική του,
όχι... δανεική και μέσω της ΕΟΕ και της τότε κυβέρνησης. Παρακαλώ μη με
παρεξηγήσουν οι φίλοι του Ολυμπιακού αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα
και δεν αλλάζει ότι και να γραφτεί, ή όση διαστρέβλωση της αλήθειας
υπάρξει. Μακάρι λοιπόν και στον Ολυμπιακό να βρει μία δική του
ποδοσφαιρική στέγη και να φτιάξει ένα σοβαρό γήπεδο και εννοείται
καλύτερο από αυτό που χρησιμοποιεί τώρα και είναι αναμφισβήτητα μέτριο.
Υγ: Ασθενοφόρα θα έχει λέει ο Μελισσανίδης
έξω από το μέρος που θα γίνει στα τέλη του μήνα που διανύουμε η
παρουσίαση από την ΑΕΚ στους εκπροσώπους του Τύπου και στους φίλους της
ομάδας. Καλά θα κάνει να το πράξει διότι θα το χρειαστούμε. Πρώτος
εγώ... Και πολλές, πάρα πολλές φιάλες οξυγόνου, θα τις χρειαστούμε.
Υγ2: Ποτέ ξανά νεκρός οπαδός... Ημέρα
μνήμης (04/10/1999) για τους ΠΑΟΚτσήδες και τα άτυχα παιδιά που
επέστρεφαν από την Αθήνα και το ματς με τον Παναθηναϊκό (1-1) στο ΟΑΚΑ
όπου οι φιλοξενούμενοι είχαν ισοφαρίσει με τέρμα του Τζο Νάγκμπε. Οι
οπαδοί του ΠΑΟΚ βρίσκονταν σε πούλμαν, στο δρόμο επιστροφής και
δυστυχώς κάποια παιδιά (από 17 έως 25 ετών) δεν κατάφεραν ποτέ να δουν
ξανά τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Κρίμα κι άδικο απ' τον Θεό, κρίμα κι
άδικο! Ποτέ ξανά νεκρός οπαδός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου