Μπέσα δεν έχει, έχει όμως μια απαραίτητη και αδιάψευστη συνθήκη: Υποχρεούσαι πρώτα από όλα, να την ξέρεις. Να γνωρίζεις τα μυστικά της. Να έχεις μπολιαστεί μαζί της, οργώνοντας τα γήπεδα. Τοιουτοτρόπως να της έχεις πάρει τον «αέρα» ώστε να τη «διαβάζεις».
Πώς είναι το ποδήλατο που όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν ξεχνάς την ισορροπία; Ή πάλι το κολύμπι, επιπλέοντας ανά πάσα στιγμή στο νερό;
Στον Μίτσελ θα καταλήξω. Για τον οποίο όταν ο Ολυμπιακός προχωράει και νικάει, όταν παραδίδει ένα αδιάκοπο σερί μαθημάτων επιθετικού ποδοσφαίρου σκοράροντας ανελλιπώς και αδιάκριτα, κόντρα σε οποιονδήποτε αντίπαλο του στην Ελλάδα, καθώς και όπως το έκανε στις Βρυξέλλες βάζοντας τρία γκολ στην Άντερλεχτ, οι κακεντρέχειες δεν βρίσκουν έδαφος. Οπότε αναγκαστικά οι ανικανοποίητοι, εμπαθείς ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, καταφεύγουν σε άλλου είδους επικρίσεις και συμπεράσματα, τα οποία ο Ισπανός προπονητής τα καταρρίπτει χάρη στις γνώσεις του γύρω από το ποδόσφαιρο.
Για μένα ασφαλώς και στο πρόσωπο του Ντομίνγκες ο Ολυμπιακός βρήκε στο δεύτερο μισό της αποστολής του στα Περιβόλια τα επιδέξια πόδια νοικοκυρέματος του παιχνιδιού του στον ηγετικό ρόλο του άξονα, βεβαίως και οι άλλες δύο αλλαγές (Κάμπελ, Μανιάτης) σμίλεψαν το σκηνικό ανατροπής του γρήγορου προβαδίσματος-ψυχρολουσία των Χανιωτών, ωστόσο το κεντρικό πρόσωπο της «ερυθρόλευκης» νίκης είναι ο Μίτσελ.
Έξω από την επανορθωτική γραμμή βρισκόταν ο πολυτιμότερος «παίκτης» των πρωταθλητών. Ο Μαδριλένος κόουτς (όνομα και πράμα) άλλαξε επί της ουσίας την αρνητική ροή του αγώνα.
Και όταν ένα γεγονός επαναλαμβάνεται – επί του προκειμένου μάλιστα συμβαίνει συχνά – δεν γίνεται να είναι σύμπτωση! Κατά συνέπεια, οι «ξερόλες» που τις προάλλες δεν έχασαν ευκαιρία, αποκαλώντας «Γκαστόνε» τον προπονητή των πρωταθλητών, προφανώς θα… έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους.
Το έκανε στην πρεμιέρα της Λίγκας στο ΟΑΚΑ: Καλλονή-Ολυμπιακός 0-1 με το νικητήριο γκολ από τον Γιάννη Μανιάτη στο 61’, αλλά με τρεις προσθήκες στο β’ μέρος (Φετφατζίδης, Μήτρογλου, Φουστέρ) οι οποίες είχαν αναζωογονήσει την ομάδα που έδειχνε «βαλτωμένη» στα πρώτα 45 λεπτά.
Στη 2η αγωνιστική, στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός βασίστηκε αποκλειστικά στις εμπνεύσεις του κόουτς από τον πάγκο, γυρίζοντας το 0-1 του Ατρομήτου χάρη σε τέρματα των Φουστέρ και Σαβιόλα, που ήταν οι αλλαγές του Μίτσελ.
Στη Λιβαδειά ο Ολυμπιακός ήταν οδοστρωτήρας μεν, αλλά το χατ τρικ του Μήτρογλου μαζί με το τέρμα του Βάις, το «πακέτο των 4 γκολ» του β’ μέρους δηλαδή, που μετέτρεψε το ισχνό 1-0 με το πέναλτι του Σαβιόλα από το 16’ σε 5-0, προήλθε πάλι χάρη στις τροποποιήσεις που έκανε ο Μίτσελ στην 11άδα μετά την μελέτη στα αποδυτήρια στα μισά του παιχνιδιού.
Και συνεχίζουμε: Πανιώνιος-Ολυμπιακός 0-2 με «εκτελεστές» στην… πλατεία τους Βάις και Σαβιόλα, οι οποίοι πάτησαν γήπεδο στο 46’. Για να φτάσουμε στο 4-1 επί του Πλατανιά, όπου η ανακούφιση για τους «ερυθρόλευκους» ήταν προϊόν της ριζικής μεταβολής της εικόνας τους μετά το ημίχρονο και χάρη στις κινήσεις Μίτσελ από τον πάγκο.
Δεν ήταν απλά και μόνο ότι… εμπνεύσθηκε τις λύσεις που έσπρωξαν τους Πειραιώτες στην 4η φετινή επικράτηση μακριά από το Φάληρο «φορτώνοντας» με επιθετικό και μεσοεπιθετικούς την τελική αντεπίθεση της ομάδας.
Κυρίως ήταν το ανάλογο ρύθμισμα, τις εσωτερικές αλλαγές και μετακινήσεις που επέφερε, χτίζοντας στέρεα θεμέλια για τα τέσσερα γκολ που ακολούθησαν.
Πουθενά δεν κωλώνει
Η ενέργεια του Μίτσελ – την οποία επαναλαμβάνει για πολλοστή φορά (εδώ παρέταξε τον Ολυμπιακό με φουλ επιθετικό τρόπο και πνεύμα στο Βέλγιο για το Champions League και… στα Περιβόλια θα «κωλώσει»;) – να ρίξει διπλό φρέσκο αίμα από τα αποδυτήρια του β’ ημιχρόνου (Τσόρι, Κάμπελ), χωρίς μάλιστα να τραβήξει επιθετικό στον πάγκο (ούτε τους Βάις και Σαβιόλα που δεν ήταν και στα καλύτερά τους, ειδικά στο πρώτο 45άλεπτο) και στέλνοντας το (αχρείαστο αφού οι Κρητικοί «κάθονταν» στο προβάδισμα τους με 10 πίσω από την μπάλα σε… γραμμή Μαζινό) αποδεικνύει πόση μπάλα βλέπει ο άνθρωπος.
Συν ασφαλώς το πόσες και ποιες επιλογές διαθέτει στο έμψυχο υλικό του, όπως και το εύρος της εμπιστοσύνης και της σιγουριάς που εκπορεύονται από την ποιότητά του…
Εκεί δε που ο Ισπανός προπονητής πιστοποίησε ότι είναι μεγάλος μάγκας στη διαχείριση των ματς και πόσο «αετίσιο», εν τέλει, είναι το βλέμμα του από τον πάγκο, αφορά στο 65ο λεπτό. Μια ανάσα προτού αρχίσουν οι βολές κατά ριπάς των «ερυθρολεύκων», εκείνο το εξοντωτικό (για τον Πλατανιά) 7λεπτο (66’-73’) στο οποίο ο Γιωργαλλίδης μάζεψε 4 φορές την μπάλα από το πλεχτό, «στράτευσε» και τον Μανιάτη αποσύροντας τον Αβραάμ και συνεχίζοντας με τρεις μπακ πίσω, καθότι ο Πλατανιάς αμυνόταν μόνο και το επιθετικό ρίσκο έπρεπε να πάρει τις σωστές διαστάσεις του προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της ανατροπής.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου