Οι Λέικερς γνώρισαν την 23η ήττα τους σε σαράντα αγώνες και ο
Βασίλης Σκουντής επικαλείται τη θυμόσοφη κουβέντα του Αγγελου
Αναστασιάδη και την προσαρμόζει στην περίσταση.
Βεβαίως για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω εάν τα παλικάρια του LA
πραγματικά δεν μπορούν ή δεν θέλουν! Η δεύτερη εκδοχή προφανώς είναι
υποκειμενική (και πάντως υποκειμενικότερη της πρώτης), αλλά με την
εικόνα που παρουσιάζουν, ώρες ώρες οι «Λιμνάνθρωποι» δίνουν την εντύπωση
ότι πραγματικά δεν κόπτονται ιδιαιτέρως.
Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά ήθελα να ξέω σε ποιο κατώι έχει κρυφτεί εκείνος ο (τάχα μου) Αμερικανός εξπέρ του ΝΒΑ, ο οποίος πριν από την έναρξη της περιόδου είχε σπεύσει να προβλέψει και να γράψει ότι οι Λέικερς θα τελειώσουν τη regular season με 16 ήττες! Προς το παρόν με αγκομαχητά και ζόρια κατάφεραν να ξεπεράσουν τις 16 νίκες και εάν ήμουν στη θέση του. ακατονόμαστου, δίκην αυτομαστιγώματος, θα έσκιζα τα χειρόγραφα μου και θα τα κατάπινα!
Το θέμα όμως δεν είναι τι (θα) κάνει ο αναλυτής, αλλά τι (δεν) κάνουν οι Λέικερς! Τους παρακολουθούσα ασκαρδαμυκτί, ελέω μετάδοσης στον ΟΤΕ ΤV, παρέα με τον Γιώργο Παπαδάκο στον χθεσινό αγώνα τους με τους Ράπτορς και για να είμαι ειλικρινής, μολονότι τους συμπαθώ και -στο προαιώνιο δίλημμα επιλογής ανάμεσα σε αυτούς και στους Σέλτικς- έκλινα προς τη δική τους πλευρά, τώρα τους σιχάθηκα!
Οι Ράπτορς την (αντικειμενικήν αδυναμίαν, τις σοβαρές ελλείψεις και) την ανάγκην, φιλοτιμίαν ποιούμενοι, προσπαθούσαν και εντέλει κατάφεραν όχι μόνο να σταθούν αξιοπρεπώς, αλλά να πετύχουν κιόλας μια σπουδαία νίκη. Οι Λέικερς όμως ήταν να τους κλαιν' οι ρέγκες και όλα τα υπόλοιπα ψάρια του ειρηνικού ωκεανού! Όσο υπερβολική ή ακόμη και αφοριστική ακούγεται αυτή η άποψη, με την εικόνα που παρουσιάζουν έως τώρα, νομίζω ότι δεν αξίζουν να προκριθούν στα πλέι οφς κι εφόσον τελικά προλάβουν αυτό το τρένο (κάτι που παρ' όλα αυτά, δεν αποκλείεται) , τότε θα έχουν καταφέρει μια τεράστια υπέρβαση.
Το «defense is the name of the game» πήγε για άλλη μια φορά περίπατο, καθότι η άμυνα τους είναι σκέτο πεδίο βολής, στο οποίο χθες (ελλείψει Μπαρνιάνι, Κλέιζα, Βαλανσιούνας και με DNP/coach decision τον Πιετρίς) ο μόνος ξένος φαντάρος που ασκούνταν, χωρίς μάλιστα να βρίζει ήταν ο καθ' όλα συναρπαστικός Χοσέ Καλδερόν! Αντιθέτως οι Λέικερς ομοθυμαδόν (μηδέ του ντ' Αντόνι εξαιρουμένου, θέλω να πω) έβριζαν, νευρίαζαν, μανούριαζαν με το παραμικρό, σιχτίριζαν, έχασαν από νωρίς με δύο τεχνικές ποινές τον Χάουαρντ, έκαναν 4-5 airball και έγιναν η χαρά κάθε Καναδού πικραμένου!
Αδικήθηκαν κιόλας σε δύο τρεις φάσεις από τους διαιτητές, οπότε όλα τα 'χε η Μαριορή των Λέικερς, η «παράγκα» του Τορόντο της έλειπε!
Ακόμη κι όταν ενάμισι λεπτό πριν από τη λήξη του αγώνα, λειτουργώντας με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, οι 16 φορές πρωταθλητές του ΝΒΑ, μείωσαν τη διαφορά από τους 19 πόντους στους έξι, οι επιλογές τους ήταν η μία χειρότερη από την άλλη και ταίριαζαν περισσότερο σε παίκτες που μαζεύτηκαν τυχαία σε μια παιδική χαρά και είπαν να παίξουν ένα μονό! Κατόπιν τούτου το γεγονός ότι γνώρισαν την πέμπτη σερί και την όγδοη στα τελευταία δέκα ματς, εκτός έδρας ήττα τους δεν προξενεί καμία έκπληξη: τουναντίον μοιάζει ως ένας πολύ φυσιολογικός λογαριασμός, που μπορεί να μεγαλώσει κιόλας, διότι έπονται τα ματς με τους Μπουλς και τους Γκρίζλις!
Πενήντα έξι δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, με το σκορ στο 103-97 ο Κόμπι Μπράιαντ (με τον Λάντρι Φιλντς να τον ακολουθεί ακόμη και στην τουαλέτα) έκανε airball σε σουτ τριών πόντων. Αργότερα δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι «νιώθω τα πόδια μου κουρασμένα, γι' αυτό τα σουτ μου είναι κοντά» και έπραξε αυτό που αποτελεί το χρέος του ηγέτη: «Υπήρχαν πολλά εύκολα σουτ που έπρεπε να τα βάλω και, μετά χαράς, παίρνω πάνω μου αυτή την ήττα».
Κοντά σουτ όντως. Εύκολα σουτ, ούτε συζήτηση. Πολλά σουτ, εδώ είναι το πρόβλημα, αγαπητέ μου Κόμπι! Σε 43 λεπτά ο Μπράιαντ ναι μεν σημείωσε 26 πόντους (τρεισήμισι κάτω από τον εφετινό μέσο όρο του), αλλά πώς; Με 7/20 δίποντα, 3/12 τρίποντα και 3/3 βολές, ενώ είχε επίσης 4 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 22 κλεψίματα και 6 λάθη.
Εύκολα ή κοντά, τα 32 σουτ είναι πολλά. Παρά πολλά! Πριν από δέκα χρόνια ο λεγάμενος είχε κάνει 37 σουτ σε έναν αγώνας και θυμάμαι το δηλητηριώδες σχόλιο που μου είχε κάνει ο ευρισκόμενος στην Αθήνα, ως προπονητής της Ουνικάχα Μάλαγα, Μπόζινταρ Μάλκοβιτς: «Εάν τα 37 σουτ από έναν παίκτη είναι μπάσκετ, τότε εγώ δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με αυτό το άθλημα και δηλώνω προπονητής του χάντμπολ»!!!
πηγή: gazzetta.grΓελώ τώρα που το γράφω, αλλά ήθελα να ξέω σε ποιο κατώι έχει κρυφτεί εκείνος ο (τάχα μου) Αμερικανός εξπέρ του ΝΒΑ, ο οποίος πριν από την έναρξη της περιόδου είχε σπεύσει να προβλέψει και να γράψει ότι οι Λέικερς θα τελειώσουν τη regular season με 16 ήττες! Προς το παρόν με αγκομαχητά και ζόρια κατάφεραν να ξεπεράσουν τις 16 νίκες και εάν ήμουν στη θέση του. ακατονόμαστου, δίκην αυτομαστιγώματος, θα έσκιζα τα χειρόγραφα μου και θα τα κατάπινα!
Το θέμα όμως δεν είναι τι (θα) κάνει ο αναλυτής, αλλά τι (δεν) κάνουν οι Λέικερς! Τους παρακολουθούσα ασκαρδαμυκτί, ελέω μετάδοσης στον ΟΤΕ ΤV, παρέα με τον Γιώργο Παπαδάκο στον χθεσινό αγώνα τους με τους Ράπτορς και για να είμαι ειλικρινής, μολονότι τους συμπαθώ και -στο προαιώνιο δίλημμα επιλογής ανάμεσα σε αυτούς και στους Σέλτικς- έκλινα προς τη δική τους πλευρά, τώρα τους σιχάθηκα!
Οι Ράπτορς την (αντικειμενικήν αδυναμίαν, τις σοβαρές ελλείψεις και) την ανάγκην, φιλοτιμίαν ποιούμενοι, προσπαθούσαν και εντέλει κατάφεραν όχι μόνο να σταθούν αξιοπρεπώς, αλλά να πετύχουν κιόλας μια σπουδαία νίκη. Οι Λέικερς όμως ήταν να τους κλαιν' οι ρέγκες και όλα τα υπόλοιπα ψάρια του ειρηνικού ωκεανού! Όσο υπερβολική ή ακόμη και αφοριστική ακούγεται αυτή η άποψη, με την εικόνα που παρουσιάζουν έως τώρα, νομίζω ότι δεν αξίζουν να προκριθούν στα πλέι οφς κι εφόσον τελικά προλάβουν αυτό το τρένο (κάτι που παρ' όλα αυτά, δεν αποκλείεται) , τότε θα έχουν καταφέρει μια τεράστια υπέρβαση.
Το «defense is the name of the game» πήγε για άλλη μια φορά περίπατο, καθότι η άμυνα τους είναι σκέτο πεδίο βολής, στο οποίο χθες (ελλείψει Μπαρνιάνι, Κλέιζα, Βαλανσιούνας και με DNP/coach decision τον Πιετρίς) ο μόνος ξένος φαντάρος που ασκούνταν, χωρίς μάλιστα να βρίζει ήταν ο καθ' όλα συναρπαστικός Χοσέ Καλδερόν! Αντιθέτως οι Λέικερς ομοθυμαδόν (μηδέ του ντ' Αντόνι εξαιρουμένου, θέλω να πω) έβριζαν, νευρίαζαν, μανούριαζαν με το παραμικρό, σιχτίριζαν, έχασαν από νωρίς με δύο τεχνικές ποινές τον Χάουαρντ, έκαναν 4-5 airball και έγιναν η χαρά κάθε Καναδού πικραμένου!
Αδικήθηκαν κιόλας σε δύο τρεις φάσεις από τους διαιτητές, οπότε όλα τα 'χε η Μαριορή των Λέικερς, η «παράγκα» του Τορόντο της έλειπε!
Ακόμη κι όταν ενάμισι λεπτό πριν από τη λήξη του αγώνα, λειτουργώντας με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, οι 16 φορές πρωταθλητές του ΝΒΑ, μείωσαν τη διαφορά από τους 19 πόντους στους έξι, οι επιλογές τους ήταν η μία χειρότερη από την άλλη και ταίριαζαν περισσότερο σε παίκτες που μαζεύτηκαν τυχαία σε μια παιδική χαρά και είπαν να παίξουν ένα μονό! Κατόπιν τούτου το γεγονός ότι γνώρισαν την πέμπτη σερί και την όγδοη στα τελευταία δέκα ματς, εκτός έδρας ήττα τους δεν προξενεί καμία έκπληξη: τουναντίον μοιάζει ως ένας πολύ φυσιολογικός λογαριασμός, που μπορεί να μεγαλώσει κιόλας, διότι έπονται τα ματς με τους Μπουλς και τους Γκρίζλις!
Πενήντα έξι δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, με το σκορ στο 103-97 ο Κόμπι Μπράιαντ (με τον Λάντρι Φιλντς να τον ακολουθεί ακόμη και στην τουαλέτα) έκανε airball σε σουτ τριών πόντων. Αργότερα δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι «νιώθω τα πόδια μου κουρασμένα, γι' αυτό τα σουτ μου είναι κοντά» και έπραξε αυτό που αποτελεί το χρέος του ηγέτη: «Υπήρχαν πολλά εύκολα σουτ που έπρεπε να τα βάλω και, μετά χαράς, παίρνω πάνω μου αυτή την ήττα».
Κοντά σουτ όντως. Εύκολα σουτ, ούτε συζήτηση. Πολλά σουτ, εδώ είναι το πρόβλημα, αγαπητέ μου Κόμπι! Σε 43 λεπτά ο Μπράιαντ ναι μεν σημείωσε 26 πόντους (τρεισήμισι κάτω από τον εφετινό μέσο όρο του), αλλά πώς; Με 7/20 δίποντα, 3/12 τρίποντα και 3/3 βολές, ενώ είχε επίσης 4 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 22 κλεψίματα και 6 λάθη.
Εύκολα ή κοντά, τα 32 σουτ είναι πολλά. Παρά πολλά! Πριν από δέκα χρόνια ο λεγάμενος είχε κάνει 37 σουτ σε έναν αγώνας και θυμάμαι το δηλητηριώδες σχόλιο που μου είχε κάνει ο ευρισκόμενος στην Αθήνα, ως προπονητής της Ουνικάχα Μάλαγα, Μπόζινταρ Μάλκοβιτς: «Εάν τα 37 σουτ από έναν παίκτη είναι μπάσκετ, τότε εγώ δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με αυτό το άθλημα και δηλώνω προπονητής του χάντμπολ»!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου