Ο Μιχάλης Τσόχος με αφορμή την επιτυχία της ομάδας νέων του Ολυμπιακού, γράφει για την επόμενη μέρα και το στρατηγικό πλάνο ανάπτυξης του ελληνικού ποδοσφαίρου και των Εθνικών ομάδων...
Μίλαγα πρόσφατα με έναν Ελληνα μάνατζερ που δραστηριοποιείται κυρίως στο εξωτερικό. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο και μου είπε ότι ήταν στο γήπεδο και παρακολουθούσε έναν αγώνα νέων. Οταν τον ρώτησα αν βλέπει κάτι συγκεκριμένο μου απάντησε. “Ναι η τάδε ομάδα (μεγάλη ομάδα του εξωτερικού) αναζητεί αμυντικό χαφ 97άρη”.

Με λίγα λόγια κάποια σημαντική ομάδα του εξωτερικού ψάχνει να κάνει μεταγραφή 16χρονου Ελληνα ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται ως αμυντικό χαφ.

Εκεί ακριβώς είμαστε όσον αφορά την απόσταση από τις ομάδες του εξωτερικού. Πλέον η Μπάγερν η Ρεάλ, η Μπάρτσα η Αρσεναλ, δεν ψωνίζουν ότι καλό ταλέντο εντοπίζουν, αλλά κάνουν κανονικό μεταγραφικό σχεδιασμό όπως γίνεται στην ανδρική ομάδα ακόμη και για την ομάδα κάτω των 17 ετών.

Και είναι απολύτως λογικό. Η σωστή ποδοσφαιρική παιδεία, η εκμάθηση τακτικής, δεν μπορεί να είναι κάτι που ο ποδοσφαιριστής το συναντά όπως στην Ελλάδα μόνο όταν φτάσει στην πρώτη ομάδα. Παρακολουθώντας κανείς την ομάδα νέων του Ολυμπιακού μπορεί να κάνει πολλές παρατηρήσεις για το ταλέντο των παικτών που την απαρτίζουν, μπορεί να διαπιστώσει ότι δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη νίκη από όσο ενδεχομένως να έπρεπε σε αυτές τις ηλικίες, αλλά τουλάχιστον διαπιστώνει μία τακτική παιδεία σε νεαρά παιδιά, πράγμα σπάνιο για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Εδώ και μερικές ημέρες στην Ελλάδα έχει μπει σε εφαρμογή το πρόγραμμα της ΕΠΟ, εμπνευσμένο από τον Φερνάντο Σάντος. Για την ακρίβεια το στρατηγικό πλάνο ανάπτυξης των Εθνικών ομάδων. Η παρουσίαση της ίσως να μην πήρε την ανάλογη προβολή που δικαιούται ένα τόσο σπουδαίο εγχείρημα που επί της ουσίας πρώτη φορά στην Ελλάδα μπαίνει σε εφαρμογή.

Για πρώτη φορά ακούς να σχεδιάζουν τις Εθνικές ομάδες και ακούς να μιλούν για παιδιά κάτω των 15 ετών. Για πρώτη φορά ακούς ορισμένα αυτονόητα πράγματα, όπως η συνοχή όλων των ομοσπονδιακών τεχνικών που είναι σε απευθείας επαφή και εφαρμόζουν σε όλες τις ηλικίες όχι μόνο το ίδιο σύστημα που είναι το προφανές, αλλά ακόμη και ίδιες μορφές προπόνησης.

Για πρώτη φορά διαπιστώνεις ότι επιτέλους πέφτουν χρήματα για τις μικρές ηλικίες. Οταν μαθαίνεις ότι 120 προπονητές σε όλη την Ελλάδα θα δουλέψουν για αυτό το σκοπό. Για να βρουν και να επιλέξουν 40-50 παιδιά κάτω των 15 ετών από όλη την Ελλάδα τα οποία θα εκπαιδεύσουν και στη συνέχεια θα ξεχωρίσουν τα 24 από αυτά προκειμένου να φτιάξουν την Εθνική ομάδα κάτω των 15 ετών η οποία θα δουλεύει με όλες τις ανέσεις και παροχές που έχει η ανδρική ομάδα.

Για πρώτη φορά διαπιστώνεις ότι το σχέδιο είναι τόσο άρτιο και η δουλειά που έχει γίνει φτάνει σε τέτοιο βάθος που δεν στέκεται μόνο στην ποδοσφαιρική εξέλιξη των παιδιών. Δεν αναφέρεται μόνο σε τομείς όπως τακτική, τεχνική, όπως συνέβαινε ως τώρα, αλλά έχουν πλέον προστεθεί όροι όπως “διαγωγή”, και “ένταξη στην κουλτούρα και το πνεύμα της Εθνικής ομάδας” κάτι το οποίο θα αναλάβουν ειδικοί συνεργάτες, επιστήμονες του χώρου.

Ναι όλα αυτά σε προηγμένα ποδοσφαιρικά κράτη είναι αυτονόητα θα σκεφτεί κάποιος, ενώ κάποιος άλλος θα αισθανθεί ότι με αυτά που γράφω ότι “ο Τσόχος ανακάλυψε την Αμερική”. Σε σχέση με το τι συμβαίνει στο εξωτερικό έχουν δίκιο, σε σχέση με το τι συμβαίνει και συνέβαινε επί δεκαετίες στην Ελλάδα, δεν έχουν κανένα δίκιο.

Είναι η πρώτη φορά που στην Ελλάδα μαθαίνω για ένα πραγματικά ολοκληρωμένο στρατηγικό πλάνο ανάπτυξης στο ποδόσφαιρο και νομίζω ότι αυτό που απομένει είναι να το δούμε να εφαρμόζεται και να εξελίσσεται σωστά και ακόμη καλύτερα να ολοκληρώνεται σε τέσσερα – πέντε χρόνια από σήμερα. Και ας ελπίσουμε ότι ο εμπνευστής του, ο Φερνάντο Σάντος θα είναι εδώ για να δρέψει πρώτος αυτός τους καρπούς του.

Αλλωστε άλλη προοπτική για το ελληνικό ποδόσφαιρο την εποχή της κρίσης δεν υπάρχει. Αυτή είναι η μοναδική και καιρός να εφαρμοστεί όχι μόνο από την Εθνική ομάδα, αλλά από κάθε κλαμπ της χώρας που θέλει να λέγεται μεγάλο, ή θέλει να γίνει τέτοιο...