Ο Θανάσης Ασπρούλιας και ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφουν για τη
νίκη... πρόκριση του Παναθηναϊκού επί της Εφές, το πεντάλεπτο ρεσιτάλ
και την εξαιρετική εμφάνιση των Λάσμε-Ούκιτς.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ
Είναι αδύνατον ακόμα και στη σημερινή εποχή του μπάσκετ να μετρήσει κανείς τα περίφημα hustle points. Επίσης, αν υπήρχε ...διαθεσόμετρο, ο φετινός Παναθηναϊκός θα είχε σπάσει όλα τα κοντέρ. Αυτή η ομάδα δεν έχει το DNA που ανέπτυξε συν τω χρόνω ο Παναθηναϊκός, αυτό του πρωταθλητή. Το καλλιεργεί όμως. Στις πιο εύφορες εκτάσεις. Αυτές που ποτίζονται με παθιασμένο ιδρώτα. Επί 40 λεπτά στο ΟΑΚΑ, οι παίκτες του Αργύρη Πεδουλάκη υπήρχαν στο παρκέ για να κερδίσουν κάθε μάχη, κάθε φάση, κάθε βρώμικο πόντο, τη στιγμή που οι Τούρκοι, στερούμενοι τη βοήθεια από τους πάγκο τους (στις περισσότερες περιπτώσεις), θύμιζαν ομάδα ΝΒΑ. Σε ποιότητα, αφέλεια, και νοοτροπία. Εστω κι αν έλειπε ο Βούγιασιτς, η Εφές είναι μία ομάδα που συγκεντρώνει μεγάλη ποιότητα, αλλά όταν το πράγμα έρχεται στο μπάσκετ, ο κόουτς της αλάνας, ο πανέτοιμος για όλα, Αργύρης Πεδουλάκης και οι παίκτες του κερδίζουν.
Ο Παναθηναϊκός έπεσε στην παγίδα της Εφές μόνο για ένα μεγάλο διάστημα του πρώτου ημιχρόνου, όταν το παιχνίδι είχε αποκτήσει πολύ γρήγορο ρυθμό, παρότι το σκορ δε μαρτυρούσε το αυτό. Σε καμία περίπτωση όμως, ο Πεδουλάκης δεν παρεξέκλινε του προγραμματισμού του. Παρέταξε μία ομάδα που είχε δώσει όρκο να κερδίσει με την καρδιά της και το πάθος της, το ταλέντο των Τούρκων. Η μεθόδευση του Αρτζι ήταν συγκεκριμένη: Η μπάλα στο λόου ποστ. Κι όταν η επίθεση δεν μπορεί να ξεκινήσει από εκεί, με ηρεμία οι γκαρντ ψάχνουν τις κακές περιστροφές των αντιπάλων, είτε επί πικ εν ρολ, είτε στο ένας εναντίον ενός. Απέναντι στην τακτική του Πεδουλάκη, που για πρώτη φορά εκφράστηκε με τρία διαφορετικά πρόσωπα (Σόφο, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης κατέβηκαν και δημιούργησαν από το λόου ποστ), η Εφές δεν είχε κάτι σπουδαίο να αντιπαρατάξει. Κι ό,τι μπορεί να σκέφτηκε ο Οκτάι Μαχμούντι τράκαρε πάνω στον Air Gabon! Οχι, ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε από την επίθεσή του, Μετουσίωσε εκεί, την απόλυτη κυριαρχία του στα μετόπισθεν. Εκεί, όπου ο Στεφάν Λάσμε και ο Ρόκο Λένι Ούκιτς έστησαν το δικό τους πανηγύρι. Ο Ρόκο εξήγησε το όνειρο στον Φάρμαρ που βρήκε τον μπελά του από τον Κροάτη αδυνατώντας να δώσει στην ομάδα του προσωπικές φάσεις, ενώ ο Λάσμε... Ο Λάσμε!
Οταν η Εφές γύρισε για δεύτερη φορά το ματς από τους 8 πόντους, ο Μαχμούντι (ενεργώντας για δεύτερη φορά στη διάρκεια του αγώνα ορθολογικά) σκέφτηκε ότι η ασφάλεια του inside παιχνιδιού, πόσο δε μάλλον, όταν αυτή εκφράζεται από τον πανύψηλο Μπάρατς, θα του δώσει ανάσες για φτάσει το ματς στο τελευταίο σουτ. Δεν είχε υπολογίσει όμως, ότι σαν τον Μπάρατς ο Λάσμε χρειάζεται 10 στην καθισιά του. Ο Κροάτης προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το ύψος, ο Γκαμπονέζος όμως, είχε το κίνητρο και το μυαλό. Η υψομετρική διαφορά που τους χώριζε ήταν τεράστια, αλλά και ο Δαυίδ με το μυαλό νίκησε τον Γολιάθ. Του έβγαλε την πίστη μέχρι να του επιτρέψει να πάρει τη μπάλα. Κι αμέσως μετά με το κορμί του σαν τοίχο, απαγόρευε στον Μπάρατς να πλησιάσει και να ευστοχήσει. Η μία τάπα διαδεχόταν την άλλη. Το miss match του Κροάτη εξελίχθηκε σε κατάρα για την Εφές λόγω Λάσμε και στην επίθεση, οι πράσινοι ευστόχησαν στα σουτ που τους έδωσε (όπως κάνει συχνά) η τούρκικη ομάδα. Φινάλε! Θριαμβευτικό. Θυμάστε ποτέ στα κρίσιμα λεπτά ο Πεδουλάκης να αποσύρει τον Διαμαντίδη; Κι όμως αυτή τη φορά το έκανε.
Υπήρξε ένα σημείο που με τον Μήτσο στην πεντάδα, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε εγκλωβισμένος. Πλέον όμως, έχει εμπιστοσύνη στον Ούκιτς. Που για ακόμα μία φορά τον έβγαλε ασπροπρόσωπο. Ο Ούκιτς δεν παίζει καλύτερα. Το πιο σημαντικό είναι ότι αισθάνεται καλύτερα. Νιώθει χρήσιμος, έχει ρόλο και πίστη στον εαυτό του. Ο Ρόκο ήταν ένας από αυτούς που έκαναν τη διαφορά κόντρα στην Εφές. Μάζεψε 9 ριμπάουντ και χωρίς δισταγμό πια, πήρε και τελείωσε τις επιθέσεις που του αναλογούν. Παλιότερα θα το σκεφτόταν. Κι αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε κάποιον παίκτη. Εδώ και πολύ καιρό ο Ούκιτς δεν σκέφτεται. Απλά παίζει. Γιατί ξέρει τι πρέπει να κάνει! Βρήκε και άξιους συμπαραστάτες στα πρόσωπα του Τσαρτσαρή (έκανε τρομερή δουλειά όσο έπαιξε), αλλά και του Μπανκς. Ο Αμερικάνος δεν έκανε κάτι εξωγήινο, αλλά ήταν αλάνθαστος από τη γραμμή των 6.75 έχοντας 3/3 και στην επίθεση (έστω κι αν ακόμα μπερδεύεται χωρίς να ξέρει πότε πρέπει να κρατήσει τη μπάλα ζωντανή και πότε στα χέρια του), ήταν ήρεμος, έψαξε τις σωστές φάσεις χωρίς μπούκες και υπερβολές. Κοντά σε αυτούς βεβαίως και ο Μπράμος που δεν θα φτάσει ποτέ στο 10, αλλά δε θα πέσει και ποτέ από το 7, κάνοντας χωρίς κόπο όλες τις δουλειές.
Δε χρειάζεται να στεναχωριέται κανείς που δεν εξασφάλισε τη διαφορά ο Παναθηναϊκός. Εστω κι αν στο τέλος αποδειχθεί χρήσιμη. Αυτό που κατάφερε κόντρα στην Εφές είναι ήδη ένας άθλος. Και η νίκη της Ζαλγκίρις στη Μάλαγα τον φέρνει με το ενάμιση πόδι στους "8". Κι εκεί έχει ο Θεός. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί, από τη στιγμή μάλιστα που οι πράσινοι έχουν μπει για τα καλά στο παιχνίδι ενός εξαιρετικού πλασαρίσματος που μπορεί να προσφέρει και πλεονέκτημα έδρας.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Ρεσιτάλ στο παρκέ...
Η Εφές είχε το μυαλό της στο... κονσέρτο, ο Παναθηναϊκός έδωσε το δικό του ρεσιτάλ μπροστά στο κοινό του και ετοιμάζεται για τα πλέι οφ της Ευρωλίγκα!
Το κονσέρτο για πολυβόλα ήταν απολαυστικό για τους 16.000 οπαδούς των πρασίνων, που είδαν την ομάδα τους να παίρνει το δρόμο για τα πλέι οφ της Ευρωλίγκα. Και όχι μόνο αυτό... Οι Κυπελλούχοι Ελλάδα νίκησαν με 75-62 και δεν το ευχαριστήθηκαν όσο ήθελαν, επειδή δεν κάλυψαν τη διαφορά. Αλήθεια, ποιος το περίμενε πριν από το τζάμπολ;
Εννοείται πως ο Παναθηναϊκός δικαιούται μόνο να πανηγυρίζει, κυρίως διότι ξόρκισε την κατάρα του αγώνα με τη Ρεάλ. Οταν έμεινε για πέντε λεπτά δίχως καλάθι, στο διάστημα ανάμεσα στο τέλος της τρίτης περιόδου και την εκκίνηση της τέταρτης, η Εφές έκανε σερί 0-8 και ισοφάρισε. Ηταν εικόνα βγαλμένη από το παιχνίδι με τους Μαδριλένους, με τη διαφορά ότι τότε έγινε στο τέλος της αναμέτρησης.
Το τάιμ άουτ του Πεδουλάκη, η είσοδος του πολύ καλού Μπανκς στη θέση του Διαμαντίδη, το κρεσέντο του Μπράμου και η πολύτιμη συνδρομή του Ούκιτς (μακράν ο κορυφαίος με 13 πόντους, 9 ριμπάουντ, 5 ασίστ και φοβερή άμυνα στον Φάρμαρ), έφεραν τον Παναθηναϊκό στο +16 μέσα σε 5:20... Ηταν ίσως το καλύτερο πεντάλεπτο των πρασίνων στη φετινή σεζόν, που ξεσήκωσε τον κόσμο και έριξε στο καναβάτσο την ανήμπορη Εφές. Ξεχάσαμε το πιο σημάντικο. Ολοι οι άλλοι έκαναν τη δουλειά στην επίθεση, υπήρχε και κάποιοι που έκαναν τα πάντα στην άμυνα.
Ο Στεφάν Λάσμε ολοκλήρωσε την αναμέτρηση με 5 τάπες, όμως ειδικά στο καθοριστικό σημείο ήταν σαν... τερματοφύλακας. Ο δε Μασιούλις πέρασε στη θέση "4" και σταμάτησε τον... ασταμάτητο μέχρι εκείνο το σημείο Σαβάνοβιτς.
Το ότι δεν καλύφθηκε η διαφορά των 14 πόντων είναι μια λεπτομέρεια μπροστά στην σπουδαία εμφάνιση του Παναθηναϊκού, που έχασε την ευκαιρία για διπλή νίκη. Αν είχε βάλει ένα από τα τρία τρίποντα που επιχείρησε στην τελευταία του επίθεση, θα είχε ελπίδες ακόμα για την τρίτη θέση. Ούτως ή άλλως θα ήταν δύσκολο να τα καταφέρει, αλλά δεν θα ήταν απίθανο.
Τώρα ο Παναθηναϊκός αισθάνεται άνετα γιατί έχει μαξιλαράκι ασφαλείας στη μάχη για την πρόκριση, βρίσκεται δύο βαθμούς μπροστά από την Ζαλγκίρις και την Μάλαγα. Με νίκη στην Ισπανία την επόμενη εβδομάδα εξασφαλίζεται, αλλιώς έχει και πάλι το πάνω χέρι. Από κάθε άποψη τα αποτελέσματα βόλεψαν τον Παναθηναϊκό, η δε εικόνα του επιτρέπει αισιοδοξία εν όψει του ματς στην Ανδαλουσία. Αν οι δύο ομάδες παίξουν όπως την Παρασκευή, η Μάλαγα δεν έχει καμία τύχη. Είναι άλλωστε ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος, η Μάλαγα όλο και χειρότερη. Αν ο Πεδουλάκης βρει τον τρόπο να περιορίσει τα κενά διαστήματα, η ομάδα του θα κάνει άλλο ένα βήμα μπροστά...
Είναι αδύνατον ακόμα και στη σημερινή εποχή του μπάσκετ να μετρήσει κανείς τα περίφημα hustle points. Επίσης, αν υπήρχε ...διαθεσόμετρο, ο φετινός Παναθηναϊκός θα είχε σπάσει όλα τα κοντέρ. Αυτή η ομάδα δεν έχει το DNA που ανέπτυξε συν τω χρόνω ο Παναθηναϊκός, αυτό του πρωταθλητή. Το καλλιεργεί όμως. Στις πιο εύφορες εκτάσεις. Αυτές που ποτίζονται με παθιασμένο ιδρώτα. Επί 40 λεπτά στο ΟΑΚΑ, οι παίκτες του Αργύρη Πεδουλάκη υπήρχαν στο παρκέ για να κερδίσουν κάθε μάχη, κάθε φάση, κάθε βρώμικο πόντο, τη στιγμή που οι Τούρκοι, στερούμενοι τη βοήθεια από τους πάγκο τους (στις περισσότερες περιπτώσεις), θύμιζαν ομάδα ΝΒΑ. Σε ποιότητα, αφέλεια, και νοοτροπία. Εστω κι αν έλειπε ο Βούγιασιτς, η Εφές είναι μία ομάδα που συγκεντρώνει μεγάλη ποιότητα, αλλά όταν το πράγμα έρχεται στο μπάσκετ, ο κόουτς της αλάνας, ο πανέτοιμος για όλα, Αργύρης Πεδουλάκης και οι παίκτες του κερδίζουν.
Ο Παναθηναϊκός έπεσε στην παγίδα της Εφές μόνο για ένα μεγάλο διάστημα του πρώτου ημιχρόνου, όταν το παιχνίδι είχε αποκτήσει πολύ γρήγορο ρυθμό, παρότι το σκορ δε μαρτυρούσε το αυτό. Σε καμία περίπτωση όμως, ο Πεδουλάκης δεν παρεξέκλινε του προγραμματισμού του. Παρέταξε μία ομάδα που είχε δώσει όρκο να κερδίσει με την καρδιά της και το πάθος της, το ταλέντο των Τούρκων. Η μεθόδευση του Αρτζι ήταν συγκεκριμένη: Η μπάλα στο λόου ποστ. Κι όταν η επίθεση δεν μπορεί να ξεκινήσει από εκεί, με ηρεμία οι γκαρντ ψάχνουν τις κακές περιστροφές των αντιπάλων, είτε επί πικ εν ρολ, είτε στο ένας εναντίον ενός. Απέναντι στην τακτική του Πεδουλάκη, που για πρώτη φορά εκφράστηκε με τρία διαφορετικά πρόσωπα (Σόφο, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης κατέβηκαν και δημιούργησαν από το λόου ποστ), η Εφές δεν είχε κάτι σπουδαίο να αντιπαρατάξει. Κι ό,τι μπορεί να σκέφτηκε ο Οκτάι Μαχμούντι τράκαρε πάνω στον Air Gabon! Οχι, ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε από την επίθεσή του, Μετουσίωσε εκεί, την απόλυτη κυριαρχία του στα μετόπισθεν. Εκεί, όπου ο Στεφάν Λάσμε και ο Ρόκο Λένι Ούκιτς έστησαν το δικό τους πανηγύρι. Ο Ρόκο εξήγησε το όνειρο στον Φάρμαρ που βρήκε τον μπελά του από τον Κροάτη αδυνατώντας να δώσει στην ομάδα του προσωπικές φάσεις, ενώ ο Λάσμε... Ο Λάσμε!
Οταν η Εφές γύρισε για δεύτερη φορά το ματς από τους 8 πόντους, ο Μαχμούντι (ενεργώντας για δεύτερη φορά στη διάρκεια του αγώνα ορθολογικά) σκέφτηκε ότι η ασφάλεια του inside παιχνιδιού, πόσο δε μάλλον, όταν αυτή εκφράζεται από τον πανύψηλο Μπάρατς, θα του δώσει ανάσες για φτάσει το ματς στο τελευταίο σουτ. Δεν είχε υπολογίσει όμως, ότι σαν τον Μπάρατς ο Λάσμε χρειάζεται 10 στην καθισιά του. Ο Κροάτης προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το ύψος, ο Γκαμπονέζος όμως, είχε το κίνητρο και το μυαλό. Η υψομετρική διαφορά που τους χώριζε ήταν τεράστια, αλλά και ο Δαυίδ με το μυαλό νίκησε τον Γολιάθ. Του έβγαλε την πίστη μέχρι να του επιτρέψει να πάρει τη μπάλα. Κι αμέσως μετά με το κορμί του σαν τοίχο, απαγόρευε στον Μπάρατς να πλησιάσει και να ευστοχήσει. Η μία τάπα διαδεχόταν την άλλη. Το miss match του Κροάτη εξελίχθηκε σε κατάρα για την Εφές λόγω Λάσμε και στην επίθεση, οι πράσινοι ευστόχησαν στα σουτ που τους έδωσε (όπως κάνει συχνά) η τούρκικη ομάδα. Φινάλε! Θριαμβευτικό. Θυμάστε ποτέ στα κρίσιμα λεπτά ο Πεδουλάκης να αποσύρει τον Διαμαντίδη; Κι όμως αυτή τη φορά το έκανε.
Υπήρξε ένα σημείο που με τον Μήτσο στην πεντάδα, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε εγκλωβισμένος. Πλέον όμως, έχει εμπιστοσύνη στον Ούκιτς. Που για ακόμα μία φορά τον έβγαλε ασπροπρόσωπο. Ο Ούκιτς δεν παίζει καλύτερα. Το πιο σημαντικό είναι ότι αισθάνεται καλύτερα. Νιώθει χρήσιμος, έχει ρόλο και πίστη στον εαυτό του. Ο Ρόκο ήταν ένας από αυτούς που έκαναν τη διαφορά κόντρα στην Εφές. Μάζεψε 9 ριμπάουντ και χωρίς δισταγμό πια, πήρε και τελείωσε τις επιθέσεις που του αναλογούν. Παλιότερα θα το σκεφτόταν. Κι αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε κάποιον παίκτη. Εδώ και πολύ καιρό ο Ούκιτς δεν σκέφτεται. Απλά παίζει. Γιατί ξέρει τι πρέπει να κάνει! Βρήκε και άξιους συμπαραστάτες στα πρόσωπα του Τσαρτσαρή (έκανε τρομερή δουλειά όσο έπαιξε), αλλά και του Μπανκς. Ο Αμερικάνος δεν έκανε κάτι εξωγήινο, αλλά ήταν αλάνθαστος από τη γραμμή των 6.75 έχοντας 3/3 και στην επίθεση (έστω κι αν ακόμα μπερδεύεται χωρίς να ξέρει πότε πρέπει να κρατήσει τη μπάλα ζωντανή και πότε στα χέρια του), ήταν ήρεμος, έψαξε τις σωστές φάσεις χωρίς μπούκες και υπερβολές. Κοντά σε αυτούς βεβαίως και ο Μπράμος που δεν θα φτάσει ποτέ στο 10, αλλά δε θα πέσει και ποτέ από το 7, κάνοντας χωρίς κόπο όλες τις δουλειές.
Δε χρειάζεται να στεναχωριέται κανείς που δεν εξασφάλισε τη διαφορά ο Παναθηναϊκός. Εστω κι αν στο τέλος αποδειχθεί χρήσιμη. Αυτό που κατάφερε κόντρα στην Εφές είναι ήδη ένας άθλος. Και η νίκη της Ζαλγκίρις στη Μάλαγα τον φέρνει με το ενάμιση πόδι στους "8". Κι εκεί έχει ο Θεός. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί, από τη στιγμή μάλιστα που οι πράσινοι έχουν μπει για τα καλά στο παιχνίδι ενός εξαιρετικού πλασαρίσματος που μπορεί να προσφέρει και πλεονέκτημα έδρας.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Ρεσιτάλ στο παρκέ...
Η Εφές είχε το μυαλό της στο... κονσέρτο, ο Παναθηναϊκός έδωσε το δικό του ρεσιτάλ μπροστά στο κοινό του και ετοιμάζεται για τα πλέι οφ της Ευρωλίγκα!
Το κονσέρτο για πολυβόλα ήταν απολαυστικό για τους 16.000 οπαδούς των πρασίνων, που είδαν την ομάδα τους να παίρνει το δρόμο για τα πλέι οφ της Ευρωλίγκα. Και όχι μόνο αυτό... Οι Κυπελλούχοι Ελλάδα νίκησαν με 75-62 και δεν το ευχαριστήθηκαν όσο ήθελαν, επειδή δεν κάλυψαν τη διαφορά. Αλήθεια, ποιος το περίμενε πριν από το τζάμπολ;
Εννοείται πως ο Παναθηναϊκός δικαιούται μόνο να πανηγυρίζει, κυρίως διότι ξόρκισε την κατάρα του αγώνα με τη Ρεάλ. Οταν έμεινε για πέντε λεπτά δίχως καλάθι, στο διάστημα ανάμεσα στο τέλος της τρίτης περιόδου και την εκκίνηση της τέταρτης, η Εφές έκανε σερί 0-8 και ισοφάρισε. Ηταν εικόνα βγαλμένη από το παιχνίδι με τους Μαδριλένους, με τη διαφορά ότι τότε έγινε στο τέλος της αναμέτρησης.
Το τάιμ άουτ του Πεδουλάκη, η είσοδος του πολύ καλού Μπανκς στη θέση του Διαμαντίδη, το κρεσέντο του Μπράμου και η πολύτιμη συνδρομή του Ούκιτς (μακράν ο κορυφαίος με 13 πόντους, 9 ριμπάουντ, 5 ασίστ και φοβερή άμυνα στον Φάρμαρ), έφεραν τον Παναθηναϊκό στο +16 μέσα σε 5:20... Ηταν ίσως το καλύτερο πεντάλεπτο των πρασίνων στη φετινή σεζόν, που ξεσήκωσε τον κόσμο και έριξε στο καναβάτσο την ανήμπορη Εφές. Ξεχάσαμε το πιο σημάντικο. Ολοι οι άλλοι έκαναν τη δουλειά στην επίθεση, υπήρχε και κάποιοι που έκαναν τα πάντα στην άμυνα.
Ο Στεφάν Λάσμε ολοκλήρωσε την αναμέτρηση με 5 τάπες, όμως ειδικά στο καθοριστικό σημείο ήταν σαν... τερματοφύλακας. Ο δε Μασιούλις πέρασε στη θέση "4" και σταμάτησε τον... ασταμάτητο μέχρι εκείνο το σημείο Σαβάνοβιτς.
Το ότι δεν καλύφθηκε η διαφορά των 14 πόντων είναι μια λεπτομέρεια μπροστά στην σπουδαία εμφάνιση του Παναθηναϊκού, που έχασε την ευκαιρία για διπλή νίκη. Αν είχε βάλει ένα από τα τρία τρίποντα που επιχείρησε στην τελευταία του επίθεση, θα είχε ελπίδες ακόμα για την τρίτη θέση. Ούτως ή άλλως θα ήταν δύσκολο να τα καταφέρει, αλλά δεν θα ήταν απίθανο.
Τώρα ο Παναθηναϊκός αισθάνεται άνετα γιατί έχει μαξιλαράκι ασφαλείας στη μάχη για την πρόκριση, βρίσκεται δύο βαθμούς μπροστά από την Ζαλγκίρις και την Μάλαγα. Με νίκη στην Ισπανία την επόμενη εβδομάδα εξασφαλίζεται, αλλιώς έχει και πάλι το πάνω χέρι. Από κάθε άποψη τα αποτελέσματα βόλεψαν τον Παναθηναϊκό, η δε εικόνα του επιτρέπει αισιοδοξία εν όψει του ματς στην Ανδαλουσία. Αν οι δύο ομάδες παίξουν όπως την Παρασκευή, η Μάλαγα δεν έχει καμία τύχη. Είναι άλλωστε ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος, η Μάλαγα όλο και χειρότερη. Αν ο Πεδουλάκης βρει τον τρόπο να περιορίσει τα κενά διαστήματα, η ομάδα του θα κάνει άλλο ένα βήμα μπροστά...
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου