Είναι στιγμές...!!

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου γράφει για τη σκηνή της χρονιάς. Τον «φυλακισμένο» Μάικ να ελευθερώνει συναισθήματα που μας υπενθυμίζουν γιατί αγαπάμε τα σπορ...

Ο Παναθηναϊκός νίκησε τη Φενέρ, αλλά σε δέκα μέρες δε θα το θυμάται κανείς. Νίκες σαν αυτές έχει πετύχει μερικές... εκατοντάδες. Οι στιγμές που μένουν στη ζωή είναι οι μοναδικές. Αυτές που θα θυμόμαστε μετά από χρόνια. Κι όπως όλοι ανακαλούσαν στη μνήμη τους τη μνημειώδη επιστροφή του Ντέγιαν Μποντιρόγκα στο κλειστό του Σπόρτιγκ, έτσι κάποτε, έπειτα από 10-20 χρόνια θα μιλούν για την 7η Δεκεμβρίου, ως τη μέρα που ράγισαν και τα τσιμέντα. Όλοι ήξεραν πως θα ήταν συγκινητική η επιστροφή του. Πόσο πολύ το ένιωσαν όταν είδαν τον Μάικ Μπατίστ να λυγίζει. Έναν τύπο που τα έχει όλα, που εξασφάλισε χάρη στον Παναθηναϊκό τη ζωή του, αλλά δεν ξέχασε!
Ένας άνδρας, ένας Αμερικανός που έγινε πιο Παναθηναϊκός από πολλούς, έφτασε στο σημείο να κλαίει με αναφιλητά μιλώντας σε 10.000 κόσμο και μπροστά στις τηλεοράσεις. Ήταν η σκηνή της χρονιάς. Φυσικά. Διότι όσα κύπελλα κι αν πήρε ο Μπατίστ, όσα κι αν πάρει φέτος ο Παναθηναϊκός, αυτά μένουν! Αυτός είναι ο αθλητισμός κι όχι τα ξεκατινιάσματα.
Για αυτό αγαπήσαμε τα σπορ, για τα σπάνια συναισθήματα που μπορεί απροσδόκητα να μας χαρίσει. Για ένα λεπτό χιλιάδες κόσμος, στο γήπεδο και στις οθόνες, βούρκωσε μαζί με τον Μπατίστ. Οι αναμνήσεις ξαναγύρισαν: Το πρώτο στο ΟΑΚΑ, το Βερολίνο, η Βαρκελώνη, το γκολ-φάουλ νίκης στο ΣΕΦ, τα καρφώματα στα μούτρα των αντιπάλων, τα πικ εν ρολ με τον Σπανούλη και τον Διαμαντίδη, οι κραυγές του, το χτύπημα στην καρδιά του. Είναι οι στιγμές που καθιέρωσαν τον Παναθηναϊκό ως τη μεγαλύτερη ομάδα που γέννησε ο ελληνικός αθλητισμός. Και σε αυτές ήταν πάντα παρών ο Μάικ!
Αυτόν τον τύπο στην Ελλαδάρα της αθλιότητας, της παρανομίας, και της παγαποντιάς βρήκαν να τον διασύρουν «φυλακίζοντας» τον για ένα βράδυ έστω επειδή η ΚΑΕ Παναθηναϊκός αμέλησε να πληρώσει το φόρο όπως είχε υποχρέωση. Δεν πήγε «μέσα» ο Δημήτρης, ο Θανάσης, ο Μάνος, όποιος είχε τέλος πάντων ευθύνη αλλά ο Μπατίστ! Μπράβο Στουρνάρ(ι)α να χαίρεστε τους νόμους σας...
Ο Μπατίστ, λοιπόν, ένας ακόμα αχάριστος-ευεργετηθέντας-μισθοφόρος-φραγκοφονιάς σύμφωνα με όσα έλεγαν το καλοκαίρι, γύρισε στην Ελλάδα κι αφού έζησε και την εμπειρία της κράτησης, έφυγε από την χώρα κλαίγοντας από συγκίνηση. Γιατί ο κόσμος δεν ξεχνά και στα συναισθήματα δεν υπάρχουν ηλίθιοι νόμοι και «πρέπει». Και ο Μάικ αποχώρησε κουβαλώντας στις αποσκευές της ψυχής του το πιο μεγάλο «κύπελλο» που πήρε ποτέ.
ΥΓ. Από σεβασμό στην προσφορά της οικογένειας Γιαννακόπουλου στο μπάσκετ, δεν θα γίνει καμία αναφορά στις δηλώσεις του Δημήτρη, εκτός αν υπάρξει ουσιαστική εξέλιξη. Στο δικό μας σπίτι μεγαλώσαμε μαθαίνοντας ότι ορισμένα θέματα λύνονται μόνο οικογενειακά...

 

 

πηγή: gazzetta.gr