Σιδέρης-Καμάρας
Όσοι έχουν δει τους Γιώργο Σιδέρη και Αριστείδη Καμάρα να αγωνίζονται μιλούν για δύο τεράστιους ποδοσφαιριστές, που κοντραρίστηκαν πολλές φορές τη δεκαετία του 60. Πλέον περιοριζόμαστε -στα λίγα είναι η αλήθεια- τηλεοπτικά ντοκουμέντα της εποχής. Ο Σιδέρης γεννήθηκε το 1938 και το 1959 φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού, ενώ το1969 είχε καταταγεί 17ος σε δημοψήφισμα για τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης, στην οποία κατέλαβε την 1η θέση ο Φραντς Μπεκενμπάουερ. Αναδείχθηκε 3 φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος και το 1969 2ος στην Ευρώπη με 35 γκολ.
Γεννημένος τον Μάρτη του 1939 ο Αριστείδης Καμάρας ξεκίνησε την καριέρα του στον Απόλλωνα, τον οποίο άφησε το καλοκαίρι του 1961 για χάρη του Παναθηναϊκού. Έμεινε στο τριφύλλι 12 χρόνια και ήταν από τα αναντικατάστατα στελέχη της πορείας προς το Γουέμπλεϊ. Αγωνιζόταν ως μπακ αλλά και αμυντικός μέσος.
Δομάζος-Πολυχρονίου
Οι 510 συμμετοχές του Μίμη Δομάζου με την φανέλα του Παναθηναϊκού και τα 134 γκολ που σημείωσε σε αυτό το διάστημα, μιλούν από μόνα τους…Από το καλοκαίρι του 1959 που έβαλε τα πράσινα, ως το 1980 αντιμετώπισε δεκάδες φορές τον «αιώνιο» αντίπαλο και πολλές φορές ήταν πρωταγωνιστής. Κέρδισε 9 πρωταθλήματα με τους πράσινους και ένα στο πέρασμα του από την ΑΕΚ.
Μπορεί ως προπονητής ο Κώστας Πολυχρονίου να εργάστηκε σε πολλές ομάδες, αλλά ως ποδοσφαιριστής έπαιξε μόνο στον Ολυμπιακό και μάλιστα για 14 χρόνια, από το 1954 ως το 1968. Ο διεθνής αμυντικός και μετέπειτα Ομοσπονδιακός τεχνικός έχει ως παράσημο το προσωπικό μαρκάρισμα στον Πελέ, όταν οι ερυθρόλευκοι το 1961 έδωσαν φιλικό αγώνα με την βραζιλιάνικη Σάντος.
Αναστόπουλος-Καλλιτζάκης
Στα τέλη της δεκαετίας του 70΄ ο Νίκος Αναστόπουλος ξεχώριζε στη Νέα Σμύρνη με τον Πανιώνιο και το καλοκαίρι του 1980 μεταπήδησε στον Ολυμπιακό, στον οποίο είχε τρία περάσματα στην καριέρα του. Κέρδισε με τους ερυθρόλευκους εφτά πρωταθλήματα, ενώ τέσσερις φορές αναδείχθηκε 1ος σκόρερ. Ο «μουστάκιας» ήταν μια μηχανή παραγωγής γκολ και το 1987 δοκίμασε την τύχη του στο ιταλικό πρωτάθλημα με την Αβελίνο.
Ο Καλλιτζάκης πήγε στον Παναθηναικό το 1987 από τον Πανελευσινιακό και αποχώρησε το καλοκαίρι του 1997. Σε αυτό το διάστημα κέρδισε τέσσερα πρωταθλήματα και πέντε Κύπελλα. Ήταν παρών στις μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες των «πρασίνων» το ’88 στο ΟΥΕΦΑ και το ’96 στο Τσάμπιονς Λιγκ! Ο μεγάλος Ιάν Ρας όταν τον αντιμετώπισε με τη φανέλα της Γιουβέντους, έκανε λόγο για το εφιαλτικότερο ποδοσφαιρικό βράδυ της καριέρα του, άλλωστε το παρατσούκλι «νίντζα», δεν βγήκε τυχαία…
Σαραβάκος-Καραταίδης
Τεράστιο δίδυμο αντιπάλων είναι αυτό των Σαραβάκου-Καραταίδη με τους δύο παίκτες να ξεπερνούν την δεκαετία με τις φανέλες των «αιωνίων». Ξεχωριστό ταλέντο ο Δημήτρης Σαραβάκος που ξεπρόβαλλε στις αρχές του 80 στη Νέα Σμύρνη και τον Πανιώνιο και μετακόμισε στο τριφύλλι το 1984. Ήταν μακράν ο καλύτερος εξτρέμ στην Ελλάδα, αφού διέθετε τα πάντα, ταχύτητα, ντρίμπλα, τεχνική, κίνηση στον χώρο και εκτέλεση «στημένων», μοναδικό ψεγάδι του, το ψηλό παιχνίδι. Ο απολογισμός του με την πράσινη φανέλα ήταν 254 συμμετοχές και 125 γκολ.
Ο Κυριάκος Καραταίδης μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό στο «παιδομάζωμα» του Κοσκωτά το 1988, αλλά έφυγε από την ομάδα τελευταίος…Ο επί σειρά ετών αρχηγός της ομάδας έμεινε στους ερυθρόλευκους 13 χρόνια, παίζοντας αρχικά ως ακραίος μπακ και στη συνέχεια ως στόπερ. Στα αιώνια ντέρμπι είχε πάντα δύσκολο έργο αφού έπεσε στο διάστημα που στα αιώνια ντέρμπι αντιμετώπιζε παίκτες όπως ο Σαραβάκος και ο Βαζέχα. Ο Κούλης κατέκτησε με τον Ολυμπιακό 5 πρωταθλήματα και 3 κύπελλα.
Τζιοβάνι-Χένρικσεν
Με τεχνική κατάρτιση που τον έκανε να ξεχωρίζει ο Τζιοβάνι έδινε άλλο χρώμα στα ντέρμπι. Πολλές φόρες όχι με τα γκολ, αλλά με τις κινήσεις του και την τροφοδότηση των άλλων συμπαικτών. Ήρθε στον Ολυμπιακό το 1999 από την Μπαρτσελόνα και αγαπήθηκε όσο λίγοι, έστω κι αν αρχικά επισκιάστηκε η μεταγραφή του, από την ταυτόχρονη έλευση του ταλαντούχου, αλλά ατίθασου Ζάχοβιτς. Μέτρησε με την ερυθρόλευκη φανέλα 61 γκολ σε 129 ματς.
Μετά από 11 χρόνια στην AB Κοπεγχάγης ο Ρενέ Χένρικσεν ήρθε στον Παναθηναϊκό τη τελευταία μέρα των μεταγραφών του 1999 και στέριωσε για μια εξαετία, όταν και αποτελούσε την ήρεμη δύναμη μπροστά από τον Νικοπολίδη και τον Χαλκιά. Ένα χρόνο πριν αποχωρήσει το 2005, κατάφερε να πανηγυρίσει το νταμπλ. Ο Ρενέ, ήταν ο ορισμός του αμυντικού «διαβάζω τη φάση και βγαίνω πρώτος στη μπάλα…» και η παρουσία του στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό είχε αντίκτυπο στην συνολική αμυντική λειτουργία της ομάδας.
πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου